“เกิดเป็นคนต้องมีคุณธรรม มีจริยธรรม มีความจริงใจ ไม่มีเลห์เหลี่ยม”
การคบหาสมาคมเป็นเพื่อนกันนั้น ไม่ว่าเราจะคบกับใครก็ตามจะสนิทมากหรือสนิทน้อย มีสิ่งหนึ่งที่จะต้องพิจารณากันก็คือเราและเพื่อนมีความจริงใจที่มอบให้แก่กันมากน้อยแค่ไหน มีคุณธรรม จริยธรรมหรือไม่?
เมื่อมีเรื่องเดือดร้อนสามารถช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้อย่างเต็มที่ เต็มกำลังความสามารถที่จะช่วยกันได้หรือไม่
สิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นระหว่างเพื่อน หรือเป็นญาติ พี่ น้อง หรือไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามที่คบกัน มีความจริงใจให้แก่กันแค่ไหน ถ้ามีมาก ห่วงใยกันมาก ดูแลเอาใจใส่ต่อกันมาก เรียกว่าดูแลกันเป็นอย่างดี ไม่ทอดทิ้งกันยามทุกข์ยาก หรือยามคับขัน หรือยามตกอยู่ในอันตราย เราเรียกว่า เพื่อนแท้ เพือนตาย เพื่อนแบบนี้หายาก เป็นกัลยาณมิตรที่ดีที่คอยสนับสนุนกัน ใครมีเพื่อนประเภทนี้นับว่าโชคดีเป็นอย่างมาก เราต้องเก็บเพื่อนที่ดีอย่างนี้เอาไว้
แต่ในทางตรงกันข้ามหากเรามีเพื่อนที่คิดหาแต่ประโยชน์จากเราโดยไม่สนใจเลยว่าเราจะเป็นอย่างไร ตกทุกข์ได้ยาก เดือดร้อนขนาดไหน แม้ขอความช่วยเหลือก็ทำทีเป็นจะช่วยแต่ในความเป็นจริงไม่ยอมช่วย หรือช่วยได้แต่ก็ไม่ช่วยอย่างเต็มกำลัง เต็มที่ (สังเกตุจากภาพ) ถ้าเรามีเพื่อนแบบนี้แล้วเราไม่สังเกตุ ต้องระวังให้ดีเพราะไม่แน่วันหนึ่ง ความไม่จริงใจ ที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมของเพื่อนเรา อาจทำให้เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตเราก็เป็นได้
ดังนั้น คบกับใครก็ตามต้องมีความจริงใจ มีไมตรีจิตที่่ดีต่อกัน และไม่มีเล่ห์เหลี่ยมต่อกัน ถ้าเป็นเช่นนี้จะคบกันได้นานอย่างมีความสุข การันตี!!!
